`
Χθες στην πλατεία δεν ήταν μόνο η κοινωνική και πολιτική αριστερά. Αναγνωρίζουμε τα πρόσωπα των νέων, των παλιών μας συντρόφων – πρέπει να μάθουμε να αναγνωρίζουμε και να νοιώθουμε οικειότητα με τα πρόσωπα των δεκάδων χιλιάδων νέων παιδιών τα οποία δεν μπορούν να ενταχθούν με κανέναν τρόπο σε όσα γνωρίζουμε. Ανήκουν σε ένα νέο κοινωνικό και ελπίζω πολιτικό υποκείμενο, γέννημα της νίκης του 16 και της ήττας στη συνέχεια του αγκυλωμένου φοιτητικού κινήματος, του οργισμένου Δεκέμβρη και της ήττας της Marfin, των τοπικών περιβαλλοντικών κινημάτων στις γειτονιές της Αθήνας, της Κερατέας, του Ελληνικού, της κατάληψης της Υπατίας, του «Δεν Πληρώνω». Αυτό το υποκείμενο επιμένει παθιασμένα και το έκανε πράξη με ηρωϊκό και δραματικό τρόπο χθες βράδυ στέλνοντας το μήνυμα σε όλους μας. Θα νικήσουμε με τις ιδέες μας, με τη φωνή μας και τα τραγούδια μας. Ο καθένας και η καθεμιά που συμμετείχαν σε αυτή τη προχθεσινή και χθεσινή επική αντίσταση των ελεύθερων πολιορκημένων του Συντάγματος το έδειξε σε ολόκληρο τον κόσμο κερδίζοντας κάτι που η πολιτική και κοινωνική αριστερά είχε χάσει. Την απόδειξη της στράτευσης για τις ιδέες και της αυτοθυσίας για ένα καλύτερο αύριο, την απόδειξη της αθωότητας χωρίς κίνητρο, της μη εξαγοράσιμης αλληλεγγύης.
Σκεφτείτε πόσο γελοίες φαίνονται σήμερα οι προηγούμενες ενστάσεις της αριστεράς περί κινδύνου διολίσθησης του Συντάγματος σε ρατσιστικές και ακροδεξιές θέσεις. Περί απολίτικης και μη ριζοσπαστικής πλατείας. Ενστάσεις για μία πλατεία χιλιάδων ανθρώπων που εδώ και λίγες μέρες παλεύει μαζί με τους μετανάστες ενώ οι Χρυσαυγίτες ξεκουκουλώνονται δημοσίως στο διαδίκτυο και τις οθόνες ως τάγματα εφόδου δίπλα στα ΜΑΤ.
`
Ή για να σας το πω χοντρά, πείτε μου τι υπάρχει να με χωρίσει από τους παπάδες που έδιναν μαζί μας τη μάχη στις ανθρώπινες αλυσίδες απέναντι στα ΜΑΤ και τους παρακρατικούς επί δύο μερόνυχτα κρατώντας ελληνικές σημαίες, τι υπάρχει να με ενώσει με τους «αριστερούς» μηχανοδηγούς συνδικαλιστές του ΗΣΑΠ και τους αντίστοιχους της ΕΘΕΛ που αντί να ανατρέψουν τις αποφάσεις των κυβερνητικών σωματείων τους, αντί να καταλάβουν τα τραίνα να φέρουν τον κόσμο στο Σύνταγμα «απεργούσαν» στους καναπέδες τους.
`
Το διαδίκτυο βράζει από τις εικόνες του κουκουλωμένου παρακράτους σε διατεταγμένη υπηρεσία. Ας σταματήσουμε να εγκαλούμε την πλατεία για έλλειψη περιφρούρησης. Η πλατεία δεν είναι στρατιωτικοποιημένη οργάνωση – και αν ήταν δεν θα ήταν αυτό που είναι. Όμως φανταστείτε; Θα μπορούσατε να καταγγείλετε ή να εγκαλέσετε τους απεργούς της Ταχριρ γιατί επέτρεψαν στους λούμπεν του καθεστώτος Μουμπάρακ να βανδαλίζουν το Μουσείο του Καίρου προκειμένου η εικόνα να συκοφαντήσει διεθνώς την αιγυπτιακή εξέγερση; Όχι και ας διδαχθούμε από αυτούς. Μόνο τα τεράστια πλήθη και οι ανθρώπινες αλυσίδες με γυμνά τα χέρια και τα πρόσωπα προστάτευσαν την Ταχριρ, τα ίδια μπορούν να προστατεύσουν και το Σύνταγμα και όλα όσα έρχονται.
Ναι … η Αργεντινή είχε νεκρούς. Ας στηρίξουμε όμως, ρισκάροντας και την ίδια μας την υπόσταση, το ιστορικό στοίχημα που έχει βάλει η πλατεία με τον εαυτό της και την κοινωνία, να τους ρίξουμε, να τους διώξουμε χωρίς ηρωϊκούς νεκρούς. Και ας θυμηθούμε την ιστορία μας. Την ώρα της βίας και του θανάτου δεν είναι σίγουρο προς τα που γέρνει η ζυγαριά. Μετά τη μεταπολίτευση πάντα έγειρε προς τη μία μπάντα. Όχι τη δική μας. Ας θυμηθούμε ακόμη ότι αυτή η πλατεία και εμείς μαζί της, λατρεύει το φως και τη ζωή, την ανθρωπιά και την αλληλεγγύη, την ισότητα και το δίκιο.
`
Τα πολιτικά εναλλακτικά σχέδια της ανατροπής που εκπονούνται εκτός Συντάγματος δεν έχουν νόημα. Το Σχέδιο εκπονείται και θα εκπονείται στο Σύνταγμα. Έτσι έγινε σε όλες τις μικρές και μεγάλες ανατροπές της Ιστορίας. Στο ίδιο το πεδίο της μάχης. Εκεί τελειώνουν οι παλιοί κόσμοι και γεννιούνται οι καινούργιοι. Με νέες πρωτόγνωρες διαδικασίες που δεν είχαν ξαναϋπάρξει. Που έκαναν τους εκπροσώπους του παλιού κόσμου να αγανακτούν, να απορούν, να χλευάζουν. Τότε πλέον οι διαδικασίες της προηγούμενης εποχής λειτουργούσαν πλέον αποκλειστικά για την αναπαραγωγή του συστήματος. Ήσαν διαδικασίες που ονομάστηκαν άλλοτε Συνελεύσεις των Τάξεων, Συντακτικές Συνελεύσεις και Εθνοσυνελεύσεις, Συνελεύσεις Εργατών-Αγροτών-Στρατιωτών, Αυτοδιοικήσεις του Βουνού. Δημιουργήματα των καιρών τους. Στην Ευρώπη φύτρωσε ετούτη την άνοιξη ένα νέο λουλούδι. Οι Συνελεύσεις των Πλατειών της Άμεσης Δημοκρατίας. Ένας αρχαίος θεσμός για έναν νέο κόσμο.
Πίσω στο Σύνταγμα και εκεί θα αποφασίσουμε όλες και όλοι μαζί τα επόμενα βήματα.
Πανεπιστημιακός