Πέμπτη, 28 Ιουνίου 2012-Ενα χρόνος μετά

Ένα γελαστό απόγευμα

λαός που ξεχνά την ιστορία του

είναι καταδικασμένος

να την ξαναζήσει

Ήταν 28 Ιούνη περίπου τέτοια ώρα και βρισκόμουν καθ’ οδόν για Σύνταγμα.
Το κίνημα της πλατείας Συντάγματος ήταν στην κορύφωσή του.
Ήταν το διήμερο των κινητοποιήσεων για το Μεσοπρόθεσμο και το πρωί της πρώτης ημέρας δεν είχα καταφέρει να πάω.
Ξεκίνησα να πάω το απόγευμα στη συναυλία που είχε διοργανωθεί προχείρως για να ανασυνταχθεί το πράγμα μετά την πρωτοφανή καταστολή που είχαν υποστεί οι διαδηλωτές εκείνης της ημέρας.
Είχα σκοπό να πάω το πρωί της επομένης, της δεύτερης ημέρας και στη συναυλία κατέβαινα κυρίως για να κρατηθεί η πλατεία με κόσμο, συνεισφέροντας κι εγώ την αφεντιά μου.
Για να είμαι ειλικρινής, κατέβηκα λες και πήγαινα σε πικ-νικ!
Είχαν κληθεί εσπευσμένα ο Παπακωνσταντίνου, ο Ιωαννίδης, η Τσανακλίδου και λίγοι ακόμη καλλιτέχνες για να ντύσουν μουσικά ένα απόγευμα που προμηνυόταν τόσο ειρηνικό.
Ανέβαινα κι εγώ με την παρέα μου σα να μην τρέχει τίποτα.
Λέγαμε «χα! σιγά μην επιτεθούν με Παπακωνσταντίνου, Ιωαννίδη κλπ! θα γίνει σάλος!»Έτσι κι αλλιώς ξέραμε πως πάντα η καταστολή αφορούσε τις διαδηλώσεις τις πανεργατικές, όπου κατεβαίνουν τα σωματεία, τα συνδικάτα κλπ., ενώ οι εκδηλώσεις τέτοιου τύπου (με συναυλίες κλπ) δεν διέτρεχαν κίνδυνο.Πήγαμε λοιπόν χωρίς εξοπλισμό, χωρίς μάσκες, χωρίς τίποτα. Με τα χέρια στις τσέπες.Κάτι ψιλά είχαμε δει στο ίντερνετ περί επεισοδίων, αλλά λέγαμε «τα κλασικά έγιναν!».
Φτάσαμε στην πλατεία όπου ακόμη μύριζε αποπνικτικά χημικά και δακρυγόνα.Για ώρα οι μύτες και τα μάτια τρέχανε, ώσπου να συνηθίσουμε.Τελοσπάντων, για να μην τα πολυλογώ, άρχισε η συναυλία.
Βγαίνανε οι καλλιτέχνες και λέγανε και δυο λόγια και τραγουδούσαν.
Η ατμόσφαιρα ήταν τόσο ηλετρισμένη.
Καμιά 15αριά ημέρες πριν είχε γίνει παρόμοιο σκηνικό με πανεργατικη διαδήλωση το πρωί, εκτεταμένα επεισόδια και συναυλία κατευνασμού των πνευμάτων αργότερα.
Στις 28 του Ιούνη όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά.Το ‘νιωθες στον αέρα, στην ατμόσφαιρα.
Υπήρχε ένας τόσο έντονος ηλεκτρισμός, ίσως και χωρείς να ξέρει κανείς γιατί (περισσότερα…)

Υπάρχει «ζωή» μετά την ΕΥΔΑΠ;

`

`

`

Η απάντηση, ευτυχώς είναι καταφατική.

`

Τρίτωσε το πράγμα.

Μετά

α) την επιτυχία στις εκλογές για εκπροσώπους των εργαζομένων για ΔΣ και ΕΥΑΕ, της δήθεν ανεξάρτητης και ακομμάτιστης ΔΑΚΕ, που και οι ταμιευτήρες του ..Μόρνου γνωρίζουν τους νεοδημοκρατικούς δεσμούς και τις   γαλάζιες τους εξαρτήσεις,

β) την ανατροπή και παρ’ολίγον  (για 1 ψήφο) επανάληψη του σκηνικού στο Σύλλογο Επιστημονικού Προσωπικού ήρθε και

γ) η χθεσινή (27/6) σύμφωνα με ανεπίσημα αποτελέσματα, νίκη  της στις εκλογές του Συλλόγου Μηχανικών, όπου εκτός των άλλων περίεργων, συνέβη και  το τραγελαφικό, στην μεν εκλογή για μέλη ΔΣ να πάρει η ΔΑΚΕ  104 ψήφους, η δε Ανανεωτική 86 ψήφους, στη δε εκλογή για την Ομοσπονδία συνέβη το εκπληκτικό, να υπάρξει το ανάποδο αποτέλεσμα!

Δεν ξέρουμε τι ερμηνεία θα δοθεί (και αν υπάρξει), πάντως κατά τη γνώμη μας το συμβάν επιβεβαιώνει αυτό που πολλοί αποδίδουν στη μεγάλη πλειοψηφία του προσωπικού της ΕΥΔΑΠ και που συμπυκνώνεται-στο γνωστό, τηρουμένων άλλωστε των αναλογιών, ότι «Κάθε λαός έχει την ηγεσία που του ταιριάζει». (περισσότερα…)

Πρωτοβουλία: Ο αγώνας συνεχίζεται! Δευτέρα 2 Ιούλη, 7μ.μ., Πολιτιστικό Ζήνωνος 4

`

«Είμαστε καταδικασμένοι να νικήσουμε»

`

`

του Ftanei_pia

`

Συνάδελφοι-συναδέλφισσες

ταν με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την κοινωνική κατάσταση στη ΕΕ επτά στους δέκα Έλληνες ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας

Όταν το 64% των παιδιών,των εγγονιών  μας, ηλικίας 15-35 ετών, δηλώνουν έτοιμα να εγκατασταθούν και να εργαστούν σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα.

‘Οταν η ανεργία χτυπάει κόκκινο με την απώλεια και άλλων 400.000 θέσεων εργασίας το πρώτο τρίμηνο του 2012-06-28

Όταν οι άστεγοι φθάνουν τις 20.000 πανελλαδικά, εκ των οποίων οι 11.000- στην Αθήνα-Πειραιά (και από αυτούς οι 8.000 είναι Έλληνες) και εξαπλώνεται ταχύτατα στην επαρχία Ηράκλειο, Τρίκαλα, Χανιά, Πάτρα

Όταν τέλος, η Επιτροπή αναφέρει ΚΛΙΚ  ότι το δεύτερο εξάμηνο του 2012 αναμένεται να μειωθούν άλλο 18% οι ήδη σε κατάρρευση κοινωνικές δαπάνες,  γίνεται ή όχι πλήρως αποκρουστική, η έκθεση αυτή;

Συγνώμην αν σας μαυρίσουμε την καρδιά, προσθέτοντας και τα όσα εξελίσσονται στην ΕΥΔΑΠ, (επιτάχυνση διαδικασιών ξεπουλήματος, περικοπές αποδοχών, υποβάθμιση υγειονομικού/π.χ. απόλυση νευρολόγου/ και δρομολόγηση κατάργηση του, δραματικές περικοπές επικουρικών και κύριων συντάξεων), που κάνουν την κατάσταση εκρηκτική και βάζουν το καίριο ερώτημα:

Ποιος σε τέτοιο κλίμα μπορεί να κοιμάται ήσυχος και να μην αναζητά τρόπους να παλέψει για να βγούμε από την χαοτική κατάσταση που μνημόνια και  πειθήνιες κυβερνήσεις μας οδηγούν;

Εμείς που είμαστε μια ομάδα εργαζομένων και συνταξιούχων της ΕΥΔΑΠ, πριν 5 περίπου μήνες ξεκινήσαμε την προσπάθεια αυτή, καλώντας όποιον συμφωνεί νάρθει δίπλα μας, για να παλαίψουμε ώστε:

  1. να βγούμε απ’τον τρόμο, την απελπισία και την παραίτηση που καλλιεργούνται από το σύστημα και τα ΜΜΕ,

  2. να φράξουμε το δρόμο στον κοινωνικό αρμαγεδώνα που έρχεται, και

  3. να περάσουμε στην αντεπίθεση (στο μέτρο των δυνάμεων μας) για την ανατροπή της ντόπιας και αλλοδαπής τρόικας, για την ανάκτηση της αξιοπρέπειας, της τιμής, του δικαιώματος στη ζωή και των κοινωνικών μας κατακτήσεων που καταργούνται βίαια. (ίδε σχετική Ανακ.).

`

ΤΙΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ

ΟΜΩΣ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ  ΕΓΙΝΕ.

ΣΑΣ ΚΑΛΟΥΜΕ ΝΑ ΒΑΔΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΥΠΟΛΟΙΠΑ

Συναδέλφισσες ,Συνάδελφοι

Δεν ζούμε στον κόσμο μας, ούτε είμαστε «αιθεροβάμονες», γνωρίζουμε την πολύ δύσκολη κατάσταση που βρισκόμαστε, ποιους έχουμε απέναντι μας, τις τρομακτικές δυσκολίες, και τις δυνατότητες μας.

Δεν έχουμε όμως πολλές επιλογές

Ούτε  μπορούμε να σταυρώσουμε τα χέρια και να περιμένουμε το «τέλος».

Είμαστε «καταδικασμένοι» να παλαίψουμε και να νικήσουμε, εν γνώσει των «συνεπειών».

«Στρατιώτη μου, τη μάχη θα κερδίσει,
όποιος πολύ το λαχταρά να ζήσει» ,

και εμείς το λαχταρούμε

πολύ!

τσι, αφού σε αμεσοδημοκρατικό περιβάλλον με τη συμμετοχή, τη διαβούλευση, και τη συναίνεση αρκετών συναδέλφων εργαζόμενων και συνταξιούχων κάναμε όσα βήματα-μπρος μπορούσαμε-, την Δευτέρα 2 Ιούλη, αν και κατακαλόκαιρο,  προχωράμε στην τρίτη μας γενική συγκέντρωση, όπου θα προσπαθήσουμε να βελτιώσουμε τους στόχους και τις δράσεις μας και εν όψει των όσων έρχονται, να πάρουμε πιο προχωρημένες αποφάσεις, στη κυριολεκτικά καυτή συγκυρία, που δεν επιτρέπει καμμιά έπανάπαυση και καμμιά λόγω διακοπών κ.α. αδράνεια.

Μια και η άλλη πλευρά, ξέρει τι κάνει και έχει επιλέξει χρόνια τώρα, η δική μας περίοδο διακοπών να  αποτελεί τη δική της περίοδο υπερεργασίας του περάσματος των πιο ανηλέητων και αντιλαϊκών της μέτρων.

Μακάρι να διαψευστούμε, αλλά οι τροϊκανοί και οι φιλέλληνες υποτακτικοί τους,‑με την υπογραφή που έβαλαν‑δεν μας αφίνουν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας.

 

Σχετικά : Ανακοίνωση 23 Ιούνη

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ-ΚΑΛΕΣΜΑ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΤΗΣ Ε.ΥΔ.Α.Π.

Π Ρ Ω Τ Ο Β Ο Υ Λ Ι Α

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΤΗΣ Ε.ΥΔ.Α.Π.

23 Ιουνίου  2012

Συναδέλφισσες–συνάδελφοι

 

ετά τις τελευταίες πολιτικές εξελίξεις, τις περικοπές μισθών, συντάξεων, εργασιακών δικαιωμάτων, της φοροεπιδρομής, της ακρίβειας,  τα κρίσιμα ζητήματα επανέρχονται για το συνδικαλιστικό και λαϊκό κίνημα με κυρίαρχο αυτό:

–       Της αντίστασης και αντεπίθεσης στη επερχόμενη λαίλαπα αντεργατικών μέτρων,

που η  η γενική της κατεύ-θυνση δεν μπορεί να είναι άλλη παρά η ενότητα και οι καλά σχεδιασμένοι αγώνες, ώστε να να συσπειρώνουν τη μέγιστη δυνατή πλειο-ψηφία των εργαζομένων για νάναι και αποτελεσματικοί.

Για να γίνουν όμως χρειάζονται η συστηματική προσπάθεια στη βάση των εργαζομένων, η αναζωγόνηση  των σωματείων, των γενικών συνελεύσεων, των μορφών ουσιαστικής συμμετοχής όλων στη χάραξη της τακτικής και στην υλοποίηση των αποφάσεων.

Οι από τις «πρωτοπορίες» καθοδήγηση των αγώνων αποδείχθηκε ανεπαρκής μπροστά στο μέγεθος της κρίσης. Η λειτουργία και η «δράση» των σωματείων, όπως τα ξέραμε, πρέπει να τελειώσει, ωςαναποτελεσματική και επικίνδυνη.

 

Και η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ με βάση τις ιδρυτικές αρχές, θα αγωνιστεί σ’αυτή την κατεύθυνση.

Συναδέλφισσες–συνάδελφοι

Η συνέχιση της πολιτικής των μνημονίων με τη συγκυβέρνηση Ν.Δ–ΠΑΣΟΚ–ΔΗΜΑΡ  είναι κάτι παραπάνω από βέβαιη. Άλλωστε και μόνο το γεγονός, ότι οι ίδιοι άνθρωποι που μας έφτασαν έως εδώ εμφανίζονται–ως πότε πια;-σαν νέοι σωτήρες, τα λέει ΟΛΑ.

 

Δεν υπερβάλλουμε καθόλου, αν τονίσουμε ότι η επίθεση στα δικαιώματα μας θα συνεχιστεί αμείωτη, και θα συνοδευτεί από ένταση της αντιλαϊκής υστερίας και καταστολής, όπου ιδιαίτερο ρόλο θα παίξουν τα άθλια ΜΜΕ, οι παρακρατικοί και οι χρυσαυγήτικοι μηχανισμοί, που απαιτούν περισσή προσοχή και επαγρύπνηση απ’το συνδικαλιστικό και λαϊκό κίνημα.

ΕΝΩΤΙΚΟΙ ΜΑΖΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ε βάση τα παραπάνω έχει μεγάλη σημασία στο επόμενο διάστημα να οργανωθούν από τα συνδικάτα, ενωτικοί αγώνες με βάση τα προβλήματα των εργαζομένων, των ανέργων, των συνταξιούχων.

Πρωτοβουλίες τέτοιες που θα μας συνενώνουν σε κοινούς στόχους, ανεξάρτητα από την ψήφο του καθένα μας στις εκλογές:

  •  Καμιά παραπέρα μείωση αποδοχών-και των κύριων-επικουρικών συντάξεων–αναπλήρωση των περικοπών των τελευταίων ετών.Υπεράσπιση των συλλογικών συμβάσεων και αποκατάστασή τους, διατήρηση του Υγειονομικού μας–μη εφαρμογή των σχετικών αντεργατικών νόμων. Να μην εφαρμοστεί η απόφαση για περικοπές στην Ε.ΥΔ.Α.Π. Ενίσχυση των ασφαλιστικών ταμείων.
  • Ε.ΥΔ.Α.Π. εξ ολοκλήρου στο δημόσιο, (καταγγέλλουμε τις διεργασίες για το ξεπούλημα της που έχουν ενταθεί τις τελευταίες ημέρες), καμιά απόλυση εργαζομένου ( όπως ζητάει ήδη το ΤΑΙΠΕΔ εμφανιζόμενο ως ιδιοκτήτης της επιχείρησης), άμεσα προσλήψεις μόνιμου προσωπικού.
  • Αντίσταση στο ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Εθνικοποιήσεις τραπεζών και επιχειρήσεων στρατηγικής σημασίας (ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ κ.α.).
  • Κατάργηση όλων των χαρατσιών. (ΔΕΗ, πρώτης κατοικίας κ.α.)
  • Ανατροπή των μνημονίων και κατάργηση όλων των αντιλαϊκών νόμων που ψηφίστηκαν μετά το ξέσπασμα της κρίσης.
  • Μονομερής διαγραφή του χρέους και μη εφαρμογή των κατευθύνσεων της ΕΕ και του ΔΝΤ που είναι ενάντια στα συμφέροντα των εργαζομένων.

Στόχος μας να κρατήσουμε  ότι μας ενώνει. Να συντονίσουμε και να ενώσουμε τη δράση μας με όλους τους εργαζόμενους πρώτα και κύρια των ΔΕΚΟ και τους οργανισμούς Ύδρευσης–Αποχέτευσης σε όλη την Ελλάδα (ΕΥΑΘ). Να ενωθούμε τελικά με άλλα ρυάκια σε ένα μεγάλο πανελλαδικό μέτωπο Αντίστασης και Αγώνα.

Συναδέλφισσες–συνάδελφοι

Με την καθοριστική συμβολή –και-της ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΕΥΔΑΠ, συγκροτήθηκε το ψηφοδέλτιο ΣΕΚΕ που με μεγάλη επιτυχία πήρε μέρος στις εκλογές για εκπροσώπους στο Δ.Σ και στην επιτροπή υγιεινής και ασφάλειας της Ε.ΥΔ.Α.Π, εκλέγοντας ένα μέλος σ’αυτήν.

 

Σας ευχαριστούμε θερμά για την υποστήριξη, προσδοκώντας στην ενεργή συμμετοχή σας.

Ώστε εκτός των καθημερινών, να αγωνιστούμε και για  να σταματήσει η εργασία που είναι στάση ζωής να χάνει το κοινωνικό της προορισμό και να γίνεται προϊόν διατίμησης, που υπόκειται στους νόμους προσφοράς και ζήτησης, ώστε οι εργοδότες να την αγοράζουν όσο μπορούν φθηνότερα.

 

Σας δηλώνουμε ότι θα αγωνιστούμε αταλάντευτα και όλοι μαζύ για αυτά που σας υποσχεθήκαμε, και αυτό θα το αποδεικνύουμε καθημερινά.

 

Η Προσωρινή διοικούσα επιτροπή

 

Η ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ ΕΥΔΑΠ καλεί σε ολομέλεια τα μέλη, τους φίλους και όποιον εργαζόμενο θέλει, την ΔΕΥΤΈΡΑ 2 ΙΟΥΛΙΟΥ  ώρα 7 το απόγευμα στην αίθουσα του ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΎ ΚΕΝΤΡΟΥ –Ε.ΥΔ.Α.Π  Ζήνωνος 4

 

Να συζητήσουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΥ , να συμπληρώσουμε τις θέσεις μας, να συν-αποφασίσουμε τις αρχές λειτουργίας της, να ψηφίσουμε επιτροπή που θα είναι υπεύθυνη για την λειτουργία της. Και να ενημερωθούμε για την επικαιρότητα.

EIMAI EΛΛΗΝ ΕΞΩ ΟΙ ΞΕΝΟI

Είμαι Έλλην. Απόγονος του Περικλή και του Καραϊσκάκη. Δεν έχει σημασία τι δουλειά κάνω και πώς τα βγάζω πέρα, είμαι απλά Έλλην. Η τάξη μου είναι κάτι που αυτοκαθορίζεται, τη δουλειά μου μπορεί να τη χάσω ανα πάσα στιγμή, αλλά το ότι είμαι Έλλην είναι κάτι διαφορετικό.  Είναι κάτι που δε μπορεί να μου το πάρει κανείς. Εγώ του δίνω ότι έννοια θέλω κι όποιος το αμφισβητεί είναι απλά εχθρός μου. Είμαι μάγκας, ο ικανότερος του κόσμου και κανείς δε μπορεί να με ξεγελάσει.

`
Έχω ιστορία που ταυτίζεται με όλα τα κατορθώματα της ανθρωπότητας και όταν αυτό δε συμβαίνει έχω την κουλτούρα να τη κατασκευάσω στα μέτρα μου. Μισώ το αφεντικό μου αλλά δε θέλω το κακό του. Το οτι υπάρχει μου δίνει την ελπίδα οτι θα γίνω κι εγώ αφεντικό. Φοράω ό,τι φοράει, συχνάζω εκεί που συχνάζει κι εκείνος, ψηφίζω ό,τι ψηφίζει. Τι ψηφίζω? (περισσότερα…)

Λάθος άνθρωπος, σε λάθος θέση, στη λάθος στιγμή

Του Θανάση Καρτερού

Από το περιοδικό HotDoc 21/06/2012

 Αντώνης; Σαμαράς δείχνει τόση αυτοπεποίθηση στις δημόσιες εμφανίσεις του, ώστε να υποθέτει κανείς ότι κοιμάται τις νύκτες  ήσυχος και δεν τον καταδιώκουν Ερινύες, όπως άλλους πολιτικούς. Τον καταδιώκουν ωστόσο ορισμένα ιστορικά χαμηλά που δύσκολο είναι να παραβλέψει.

«δολοφονική» ματιά

‘Όπως, ας πούμε, το ιστορικό χαμηλό που πέτυχε το κόμμα του σε εκλογές μετά τη μεταπολίτευση με τον ίδιο στο τιμόνι. Ή το ιστορικό χαμηλό τού λιγότερο δημοφιλούς; αρχηγού της ΝΔ από καταβολής της. Ή το ιστορικό χαμηλό συσπείρωσης της παράταξης από το 1974.

Διαθέτει βέβαια και κάποια ιστορικά προνόμια, που εξισορροπούν κάπως την κατάσταση. Είναι, ας πούμε, εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα, ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Έζησε κάποια από τα φοιτητικά του χρόνια στο ίδιο δωμάτιο με τον Γιώργο Παπανδρέου, πράγμα που καταλαβαίνει ο καθένας τι σημαίνει. Υπήρξε το αγαπημένο παιδί του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος τον ανέδειξε νεότατο σε υπουργό Εξωτερικών, με τα γνωστά αποτελέσματα και για την εξωτερική πολιτική και για την ενότητα της ΝΔ και για τη σταθερότητα της κυβέρνησής της. Και, φυσικά, για τις σχέσεις των δύο ανδρών.

Είτε τον καταδιώκουν ιστορικά χαμηλά είτε τον ωθούν ιστορικά προνόμια, πάντως, η κατεύθυνση του Αντώνη Σαμαρά καθορίζεται από τον ίδιο ή μάλλον, από τις φιλοδοξίες του. Τις ίδιες που τον ώθησαν να συγκρουστεί με τον πολιτικό του πατέρα, να ανατρέψει την κυβέρνηση της παράταξής του, να ιδρύσει πολιτικό κόμμα, να επανέλθει μετά από χρόνια σεμνά και ταπεινά στη ΝΔ, να διεκδικήσει και να κερδίσει την αρχηγία από την πολιτική του αδελφή Ντόρα, και εν συνεχεία να τη διαγράψει από το κόμμα γιατί ψήφισε το πρώτο μνημόνιο, το οποίο ο ίδιος όχι μόνο δεν ψήφισε, αλλά και το κατάγγειλε ως καταστροφικό για την οικονομία και τη χώρα.

Η διαδρομή του δείχνει ότι είναι χωρίς αμφιβολία φιλόδοξος, πράγμα που αποτελεί προσόν για έναν πολιτικό. Και είναι επίσης αποφασιστικός στην εξυπηρέτηση της φιλοδοξίας του. Δυστυχώς, όμως, αυτά δεν αρκούν για να κερδίσει ο οποιοσδήποτε όσα υποθέτει ότι του αξίζουν κι αυτό ισχύει και για τον Αντώνη Σαμαρά. Στον οποίο λείπει κάτι πολύ βασικό: Οι πολιτικές ικανότητες, το πολιτικό ταλέντο, εκείνη η αρχηγική αύρα που ξεχωρίζει τους κορυφαίους; της πολιτικής από το πλήθος των φιλόδοξων. Στην τέχνη της πολιτικής ο Σαμαράς έχει αποδειχτεί εντελώς ατάλαντος.

Ο άνθρωπος, είπε ο σοφός Μαρξ, είναι το σύνολο των εμπειριών του. Η περίπτωση Σαμαρά όμως δείχνει ότι ο άνθρωπος είναι επίσης το σύνολο των λαθών του. Λάθος επιλογές στο υπουργείο Εξωτερικών, λάθος επιλογή σύγκρουσης με τη ΝΔ, λάθος επιλογή για τη δημιουργία κόμματος, λάθος επιλογή επιστροφής σε παλαιοημερολογίτικες δεξιές δοξασίες, λάθος επιλογή συνεργατών με νοοτροπία πηγάδας, λάθος επιλογή στην υπερψήφιση και υπογραφή του δεύτερου μνημονίου. Και λάθος επιλογή στην αντιμετώπιση του Τσίπρα, φυσικά.

Ο Αντώνης Σαμαράς μπορεί να μην το παραδέχεται, αλλά το λάθος συνοδεύει κάθε σημαντική πολιτική του κίνηση. Και τα μέχρι τώρα ηροδιανράφουν τα από εδώ και πέρα.

Επιμύθιο: Δεξιοί στα πρόθυρα νευρικής κρίσης βρήκαν στο πρόσωπό του μια αδελφή ψυχή και τον ανέδειξαν σε ισχυρό αρχηγό. Για να βρεθεί λάθος άνθρωπος, σε λάθος θέση, λάθος στιγμή. Και να προετοιμάσει το επόμενο λάθος του … ΗD

Λινκ: http://wp.me/pVnfp-4yJ

To σύντομο καλοκαίρι της ολιγαρχίας

To σύντομο καλοκαίρι της ολιγαρχίας

181477 360955077301619_1312374502_n
Του Πέτρου Παπακωνσταντίνου
πηγή presproject -via aristerovima
«Άλλη μια τέτοια νίκη και χαθήκαμε», είπε ο Πύρρος
μετά τη δύσκολη επικράτηση του αποδεκατισμένου
στρατού του επί των Ρωμαίων, το 281 π.Χ.
 
 `
Παρόμοια συναισθήματα συνόδευαν, το βράδυ της περασμένης Κυριακής, τον βαθύ αναστεναγμό ανακούφισης των αστικών επιτελείων για τη σημαντική επιτυχία τους να αποτρέψουν τον σχηματισμό της πρώτης αριστερής κυβέρνησης στον Δυτικό κόσμο μετά την κυβέρνηση του Λαϊκού Μετώπου υπό τον Λεόν Μπλουμ, στη Γαλλία του 1936.
 `
Η Νέα Δημοκρατία και το υπόλειμμα του ΠΑΣΟΚ γνωρίζουν ότι οι ψηφοφόροι τους ψήφισαν με κλειστή τη μύτη, υπό το κράτος του τρόμου που είχαν διαχύσει στην κοινωνία οι ωμές, άνευ προηγουμένου παρεμβάσεις των ξένων δυνάμεων και τα συγκροτήματα της κατ’ ευφημισμόν «ενημέρωσης». Ο Τσίπρας δεν είχε να αντιμετωπίσει σ’ αυτή τη μάχη τον Σαμαρά και το Βενιζέλο, αλλά τη Μέρκελ, τον Ολάντ και τον Ομπάμα, που έκαναν μέχρι την τελευταία στιγμή προεκλογική εκστρατεία από τα δελτία των οκτώ. Παρόλα αυτά, ο ΣΥΡΙΖΑ εκτοξεύθηκε μέσα σε ένα μήνα από το 4.5% στο 27%, ενώ στο σύνολό της η Αριστερά (συμπεριλαμβάνοντας το ΚΚΕ και τις εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις) ψηφίστηκε από το ένα τρίτο του εκλογικού σώματος, πολύ περισσότερο από το ιστορικό 24% της ΕΔΑ, το 1958.
`
Όσοι, μικρόψυχοι ή λιπόψυχοι, σπεύδουν να μιλήσουν για ευκαιριακή, εκλογική φούσκα, που μοιραία θα συρρικνωθεί με την ίδια ταχύτητα που διογκώθηκε, παραγνωρίζουν τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του αποτελέσματος και τον εκρηκτικό χαρακτήρα της συγκυρίας. Ο διπολισμός Δεξιά- Αριστερά που εκδηλώθηκε στο πολιτικό επίπεδο είχε σαφέστατο κοινωνικό περιεχόμενο. Η ανάλυση των εκλογικών αποτελεσμάτων κατά γεωγραφική περιοχή και κοινωνική κατηγορία αναδεικνύει κυριολεκτικά τη σύγκρουση δύο κόσμων.
`
Η Νέα Δημοκρατία συσπείρωσε τη μεγάλη, μεσαία και μικρή αστική τάξη, την πλειονότητα των εκτός παραγωγής στρωμάτων, συνταξιούχων και νοικοκυρών, της υπαίθρου που έχει πληγεί λιγότερο από την κρίση και των μεγάλων ηλικιών, όπου ο φόβος κυριαρχεί ευκολότερα έναντι της ελπίδας. Αντίθετα, ο ΣΥΡΙΖΑ (και ως ένα βαθμό το ΚΚΕ) κυριάρχησε στους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα (την κοινωνική κατηγορία όπου είχε την πιο θεαματική εκτόξευση μεταξύ των δύο εκλογών), τους ανέργους, τους μισθωτούς του δημόσιου τομέα, τους εργατικούς  Δήμους της Β’ Αθήνα, της Β’ Πειραιά, της Α’ Θεσσαλονίκης και τη νεολαία- τα πιο δυναμικά, στην παραγωγή και στον αγώνα, τμήματα της ελληνικής κοινωνίας.
`
Δύο εκατομμύρια Έλληνες που στήριξαν την Αριστερά, αψήφισαν την τρομοκρατική υστερία (περισσότερα…)

Ελλάδα-Γερμανία: Η μητέρα όλων των μαχών;

22/06/2012 By mediaoasis

Δρακόντεια μέτρα ασφάλειας  έχουν πάρει οι πολωνικές αρχές ώστε οι Έλληνες οπαδοί να μην μπορέσουν να μεταφέρουν μέσα στον αγώνα πανό με πολιτικά συνθήματα εναντίον της Μέρκελ, του Σόιμπλε και της Γερμανίας.  Οι πονηροί και πολυμήχανοι ‘Ελληνες ωστόσο ελπίζουμε ότι θα βρουν κάποιο τρόπο να περάσουν το μήνυμα που φαίνεται ότι χάθηκε στη μετάφραση την προηγούμενη Κυριακή. Οι ελεγκτές έχουν διαταχθεί ακόμα να κρατάνε όλα τα νομίσματα στις τσέπες των Ελλήνων οπαδών, ειδικά τις δραχμές!

Ο νέος Πρωθυπουργός της Ελλάδας που εκλέχτηκε με λιγότερο από το 30% των ψήφων όσων επέλεξαν να ψηφίσουν μαζί με την “εξοχότατη” φράου Μέρκελ θα επιχειρήσουν να αξιοποιήσουν τον αγώνα για να δείξουν δήθεν ότι οι διαφορές τους είναι μόνο μέσα στην ποδοσφαιρική αρένα.  Όπως και να έχει οι διαφορές του ελληνικού λαού με τη γερμανική ηγεσία και τους ντόπιους γερμανοτσολιάδες και τραπεζοτσολιάδες του μνημονίου δεν πρόκειται να τελειώσουν σε 90′.  Το κλίμα θα ήταν φυσικά διαφορετικό αν στη θέση του Α. Σαμαρά βρισκόταν ο Α. Τσίπρας.  Τότε η Μέρκελ ίσως επέλεγε να μην παραστεί στον αγώνα.

Η λογική έλεγε ότι η Ελλάδα θα χάσει ενάντια στη Ρωσία και όμως κέρδισε κόντρα σε όλα τα προγνωστικά.  Δεν είναι απίθανο να δούμε κάποιο θαύμα και αύριο παρά το γεγονός ότι όλοι ξέρουμε ότι η γερμανική ομάδα είναι ανώτερη. Αλλά καλύτερο για τον ελληνικό λαό είναι να μην έχει αυταπάτες και να μην περιορίζεται σε συμβολικές ή τεχνητές νίκες σε ένα πεδίο που δεν ενοχλεί κανένα όταν μπορεί να κερδίσει ουσιαστικές.  Παρ’όλα όσα καλή επιτυχία στην εθνική μας.

Μαζί μαζί να φύγουν οι ναζί. (Έλληνες και Γερμανοί )

και η εκδοχή των Monty Pythons για έναν ποδοσφαιρικό αγώνα ανάμεσα στους μεγάλους φιλόσοφους Ελλάδας-Γερμανίας.

Από http://mao.gr/2012/06/22/hellasgerman/

Σταματείστε το κυνήγι ψήφων. Παλέψτε για τα προβλήματα μας!

Ημερομηνία: 21/06/2012
Συγγραφέας: left.gr

Σημείωση Ftanei_pia: Δεν ζητήθηκε ποτέ και από κανένα να σταματήσουν οι συνδικαλιστικές εκλογές, αν και εκ της ποιότητας  και αποτελεσματικότητας των εκλεγόμενων μόνο χαρά και ικανοποίηση δεν αισθάνεται το προσωπικό της ΕΥΔΑΠ.

Αλλά υπάρχει μεγάλη απόσταση από του να βλέπουμε τη συντριπτική πλειοψηφία των συνδικαλιστών, μήνες τώρα, να ξημεροβραδιάζουν στο κυνήγι των ψήφων για τη «καρέκλα», ως τη στιγμή που ζούμε  φοβερά γεγονότα που κρίνουν τη ζωή, την αξιοπρέπεια και το μέλλον εμάς και των παιδιών μας, .

Όταν το Ταμείο ξεπουλήματος των κρατικών επιχειρήσεων  (ΤΑΙΠΕΔ) οργιάζει με τον Μπόμπολα και τη SUEZ  να αντιμετωπίζουν την ΕΥΔΑΠ (και την ΕΥΑΘ) σαν «ξέφραγο τους αμπέλι»,

όταν τα εκκαθαριστικά τσακίζουν κόκκαλα,  και οι περικοπές αποδοχών απειλούν με εγκεφαλικά,  δεν μπορεί μιά κουστωδία συνδικαλιστές να σφυρίζουν αδιάφορα.

ούτε  να αλωνίζουν τους χώρους δουλειάς  για την επανεκλογή ή για την ανατροπή των συσχετισμών στις κορυφές των απαξιωμένων  ηγεσιών,

και θάπρεπε αν όχι αποκλειστικά, τουλάχιστον παράλληλα με τις εκλογές*, να κινούνται για  να οργανώσουν και να εμπνεύσουν το προσωπικό, ώστε να καταστεί αξιόμαχο όταν οι αγοραστές και οι τοκογλύφοι, «χτυπήσουν τη πόρτα» μας και «δια πυρός και σιδήρου» επιβάλλουν το δίλημμα 550,0 Ευρώ ή απολύσεις.

Τι κάνουν ή έστω τι σκοπεύουν να κάνουν οι συνδικαλιστές κύρια, των δύο (ΔΑΚΕ,ΠΑΣΚΕ)  κομμάτων, που μας έφεραν στο σημερινό συνδικαλιστικό (και όχι μόνο) κατάντημα και στην ανθρωπιστική κρίση; Θα υπάρξει κάποια ευαισθησία ή έστω κάποια απάντηση;

* Εκλογές για ΔΣ ΕΥΔΑΠ, για ΕΥΑΑΕ, Επιστημονικού, Μηχανικών, Συλλ. Προσωπικού κ.α. νισάφι..

Το νερό, νεράκι; Ιδιωτικοποίηση ΕΥΔΑΠ-ΕΥΑΘ

ε πρόσχημα το δημόσιο χρέος, η κυβέρνηση κυβέρνηση του μνημονίου σκοπεύει να ιδιωτικοποιήσει και να κλείσει οργανισμούς και επιχειρήσεις διαχείρισης φυσικών – κοινωνικών αγαθών όπως το νερό.

Μια από τις πρώτες προτεραιότητες της νέας κυβέρνησης θα είναι οι ιδιωτικοποιήσεις μιας σειράς δημοσίων οργανισμών κομβικής σημασίας για το δημόσιο συμφέρον, τα δημόσια οικονομικά αλλά και την υγεία και την ασφάλεια της χώρας. Πιο συγκεκριμένα, εδώ και καιρό προετοιμάζεται το έδαφος για το ξεπούλημα των εταιρειών ύδρευσης της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης, της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, αντίστοιχα.

Ήδη από τις 30/12/2011 έχουν περάσει στο Ταμείο Αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας, ενα μέγαλο μέρος του μετοχικού κεφαλάιου των δύο εταιρειών. Συγκεκριμένα, στο Ταμείο πέρασαν:

• Το 27,30% της ΕΥΔΑΠ, που αντιστοιχεί σε 29.074.500 μετοχές και το ποσοστό πλέον του Δημοσίου στο μετοχικό της κεφάλαιο διαμορφώνεται πλέον σε 34,03%.

• Το 40% της ΕΥΑΘ, που αντιστοιχεί σε 14.520.000 μετοχές και το ποσοστό του Δημοσίου στο μετοχικό κεφάλαιο της εταιρίας ανέρχεται πλέον σε 34,02%.

Αξίζει να σημειωθεί ότο μιλάμε για δύο εταιρείες, οι οποίες έκλεισαν το οικονομικό έτος του 2011 με αυξημένα κέρδη σε σχέση με το 2010. Κέρδη, βέβαια, που οφείλονται και στο γεγονός ότι οι εργαζόμενοι των δύο επιχειρήσεων υποχρεώθηκαν σε δραστική μείωση των αποδοχών τους με όχημα το μνημόνιο. Είναι σίγουρο ότι οι κάτοικοι της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης θα υποχρεωθούν να πληρώνουν ακόμη πιο ακριβό αυτό το πολύτιμο φυσικό αγαθό, όπως το νερό, αν υλοποιηθούν οι σχεδιασμοί της κυβέρνησης για πλήρη ιδιωτικοποίηση των επιχειρήσεων αυτών, που αποτελούν «φιλέτο» για τους ιδιώτες.

Το έδαφος, βέβαια, για την εξέλιξη αυτή έχει προετοιμαστεί εδώ και χρόνια από τις κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, που είχαν ξεκινήσει τη διαδικασία αποκρατικοποίησης και της ΕΥΔΑΠ και της ΕΥΑΘ, με αποτέλεσμα τα τιμολόγια ύδρευσης να έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια ακόμη και πάνω από 150% και τα τέλη αποχέτευσης πάνω από 80%.

Με πρόσχημα το δημόσιο χρέος, η κυβέρνηση ιδιωτικοποιεί και κλείνει οργανισμούς και επιχειρήσεις διαχείρισης φυσικών – κοινωνικών αγαθών όπως το νερό, προς όφελος ντόπιων και ξένων επιχειρηματικών ομίλων, σε βάρος των καταναλωτών που θα πληρώνουν ακριβότερα τις παρεχόμενες υπηρεσίες (νερό, αποχέτευση κ.ά.), και των εργασιακών, ασφαλιστικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Από Left.gr

Λινκ: http://wp.me/pVnfp-4yi

Ετσι αντιστέκεται η εργατική τάξη της Ισπανίας (Βίντεο)

Ας τα βλέπουν οι εδώ συμβιβασμένοι

και βολεμένοι εργατοπατέρες

`

Εισαγωγή ftanei_pia: Δεν ξέρουμε  επακριβώς το γενικό επίπεδο των ισπανών εργαζομένων, το πόσοι και πως συμμετέχουν στους ηρωϊκούς αυτούς αγώνες, την απήχηση τους στην κοινωνία, ούτε και τα αποτελέσματα που θα έχουν,

όμως πέρα από το χειροκρότημα, την αμέριστη συμπαράσταση μας και το ότι «όλοι είμαστε ισπανοί ανθρακωρύχοι», είθε τελικά να αποτρέψουν τα μνημόνια με τα οποία οι εκεί Σαμαρ0βενιζελοκουβέληδες τους βυθίζουν στην άβυσσο.

μαζύ την ευχή το  παράδειγμα τους να βρεί συνεχιστές και σε μας, γιατί χωρίς αντίσταση και απόφαση να αγωνιστούμε με κάθε μέσο ενάντια στους δυνάστες μας, δεν μπορούμε ποτέ να περιμένουμε τίποτε απολύτως.

Τη στιγμή μάλιστα που ακούμε στο ράδιο πως «στην Χαλυβουργική οι απεργοσπάστες διοικητικοί υπάλληλοι προσπαθούν σπάσουν τον κλοιό των απεργών και στέλνουν τρείς στα νοσοκομεία (γεν. γραμματέα και ένα μέλος) του ηρωϊκού Δ.Σ. του σωματείου των απεργών».

Φοβερά πράγματα και ταπεινωτικές συγκρίσεις.

Η ιστορία όμως προχωράει ανεξάρτητα από το αν προς στιγμή στέκονται όρθιοι ή γονατιστοί, αυτοί των οποίων η  ζωή, η αξιοπρέπεια, παίζονται στα χρηματιστήρια της Μέρκελ, της Λαγκάρντ και του …αριστερού Ράπανου. (Όχι δράπανου, παρακαλώ..).

Δεν περιμένουμε απ’τους «δικούς» μας να μας βγάλουν στους δρόμους για να υπερασπιστούμε
την αξιοπρέπεια μας, αλλά και αυτή ενός λαού που την «καταθέτει»στις ουρές για 10 κιλά
οπωρολαχανικά, στο πεδίο του Άρεος, μιά στοιχειώδη όμως αντίδραση έστω μιά φωνή
αντίστασης στην ανθρωπιστική καταστροφή που  ζούμε (κι’ έρχεται),  ούτε  αυτό μπορούν;
Τόσο πολύ …..είναι;

Αυτό το βίντεο μην το χάσατε. Το έφτιαξε και μας το έστειλε ο σύντροφος που χρησιμοποιεί στο youtube το ψευδώνυμο LANTZOI68. Μας δείχνει πώς αντιστέκεται στην επέλαση της καπιταλιστικής βαρβαρότητας η εργατική τάξη της Ισπανίας και συγκεκριμένα τις καθημερινές συγκρούσεις των Ισπανών ανθρακωρύχων με τις δυνάμεις καταστολής.

Οι ανθρακωρύχοι , όπως γράφαμε και σε περασμένες αναρτήσεις μας, βρίσκονται εδώ και πολλές εβδομάδες σε απεργία αντιδρώντας στα σχέδια της κυβέρνησης για νέες περικοπές μισθών και μείωση των κρατικών επιδοτήσεων κάτι που θα τους οδηγήσει στην απόλυτη φτώχεια και εξαθλίωση.

Από Βαθύ κόκκινο