Από εφ. δρόμος της ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ 30-7-2011

ν η δουλειά ήταν, εξ ορισμού, καλό πράγμα δεν θα μας πληρώνανε για να την κάνουμε. Θεωρητικά, λοιπόν, θα έπρεπε να μας αμείβουν ανάλογα με τον βαθμό δυσκολίας της. Πράγμα που ξέρουμε πως δεν ισχύει το γιατί δεν είναι της παρούσης, ας το ρίξουμε στον καπιταλισμό γενικώς να ξεμπερδεύουμε.

Το ποια είναι η δυσκολότερη δουλειά του κόσμου είναι κάπως υποκειμενικό.

Οι Αμερικανοί που τη βρίσκουν με τα καλλιστεία και τα κακιστεία κάθε είδους και τις κατατάξεις, διαθέτουν διάφορες λίστες με τις 5,10 ή 25 χειρότερες δουλειές στον κόσμο. Μερικές λίστες είναι εύγλωττες και διασκεδαστικές. Σε μια απ’ αυτές βρίσκουμε στην κορυφή των χειρότερων δουλειών στον κόσμο τους ανθρακωρύχους πράγμα που δύσκολα θα μπορούσε κανείς να αρνηθεί.

Αμέσως μετά έρχεται το επάγγελμα του προέδρου των ΗΠΑ (μη ρωτάτε γιατί) κι ακολουθούν μεταξύ άλλων οι αλιείς καβουριών στην Αλάσκα, οι μισθοφόροι, οι καθαριστές των υπονόμων της Καλκούτας, οι δάσκαλοι στα δημόσια σχολεία, οι μεταλλεργάτες, οι διαπραγματευτές του ΟΗΕ, οι καθαριστές των δημοσίων ουρητηρίων, οι συλλέκτες σκοτωμένων ζώων, οι εργολάβοι κηδειών, τα μοντέλα, οι φρουροί των ανακτόρων του Μπάκιγχαμ, οι καθαριστές σκηνών εγκλήματος, οι ταξιθέτες των πορνοσινεμά κ.ά,

Στη λίστα αυτή εγώ θα πρόσθετα -με βάση προσωπικές μου απέχθειες και φοβίεο τους καθαριστές τζαμιών στους ουρανοξύστες, τους κυβερνητικούς εκπρoσώπoυς (ανέτως συγκρινόμενους με τους καθαριστές των υπονόμων της Καλκούτας), τους καθαριστές περιττωμάτων ζώων (όπου υπάρχουν), τις καμαριέρες του Sofitel της Νέας Υόρκης (και άλλων πεντάστερων ξενοδοχείων στις μητροπόλεις του καπιταλισμού).

Ωστόσο, καμιά από αυτές τις αποδεδειγμένα δύσκολες, επικίνδυνες, βαριές, ανθυγιεινές δουλειές δεν μπορεί να συγκριθεί με την πραγματικά δυσκολότερη δουλειά του κόσμου: τη δουλειά του Έλληνα πρωθυπουργού.

Είναι το μόνο ‘επάγγελμα που πρέπει να ενταχθεί στη λίστα των βαρέων και ανθυγιεινών για πάρα πολλούς λόγους από τους οποίους σημειώνω, ενδεικτικά, τους κάτωθι:

Θέλει αρετή και τόλμη να έχεις εγκλωβίσει τουλάχιστον 10 εκατομμύρια Έλληνες στη φυλακή της τοκογλυφίας για δεκαετίες και να πιστεύεις ότι στο μέλλον θα σε ευγνωμονούν.

Θέλει κουράγιο να έχεις φορολογήσει και τον αέρα που αναπνέουν και να νομίζεις ότι το αποδέχονται με πατριωτικό ενθουσιασμό.

Θέλει ενόραση να πουλάς όσο-όσο και το τελευταίο τετραγωνικό δημόσιας περιουσίας και να έχεις την πεποίθηση ότι απελευθερώνεις τη χώρα από κατοχή.

Θέλει φαντασία να σε βρίζουν 8 στους 10 Έλληνες και συ να νομίζεις ότι σε επευφημούν.

Θέλει «πετριά» να έχεις φτάσει την ανεργία στο 18% και τα μεροκάματα στον πάτο και συ να πιστεύεις ότι δημιουργείς την οικονομία των ευκαιριών.

Θέλει θράσος να έχεις παραδώσει την κυριαρχία της χώρας στους ευρωκράτες και στο λόμπι της τοκογλυφίας και εσύ να είσαι βέβαιος ότι αλλάζεις την Ελλάδα.

Θέλει σθένος να έχεις φλομώσει το σύμπαν στα χημικά και την καταστολή και συ να ισχυρίζεσαι ότι βαθαίνεις τη δημοκρατία.

Θέλει ρίσκο να έχεις χάσει κάθε ίχνος κοινωνικής νομιμοποίησης και συ να κατσικώνεσαι στην εξουσία.

Θέλει όραμα να έχεις βυθίσει την κοινωνία στη βαρβαρότητα και να συνεχίζεις να της λες ότι αυτός είναι ο συντομότερος δρόμος για το σοσιαλισμό.

Θέλει υπέρβαση να είσαι τόσο μόνος και παρ’ όλα αυτά να βλέπεις ότι σε περιστοιχίζουν εκατομμύρια φίλοι και πιστοί οπαδοί.

Κι, επίσης, είναι μια δουλειά που θέλει χάπια. Πολλά χάπια. Αυτή η δουλειά δεν πληρώνεται με λεφτά, αλλά μόνο με χάπια.

ΚΙΜΠΙ

Kibi2g@yahoo.gr

ΠΑΜΕ πρός δικαστές: Υπερασπίζεστε με πάθος την τάξη των εκμεταλλευτών, γιατί αποτελείτε μέρος του μηχανισμού τους.

Παρασκευή, 29 Ιουλίου 2011

Από Βαθύ Κόκκινο

`

«Προς τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, τους δικαστές και Εισαγγελείς όλης της χώρας

Για άλλη μια φορά ενεργοποιηθήκατε και επιχειρείτε να τρομοκρατήσετε, να ποινικοποιήσετε τους αγώνες των λαϊκών στρωμάτων, των εργαζομένων.
Στρέφεστε ενάντια στον αγώνα των αυτοαπασχολούμενων στα ταξί.
Χρησιμοποιείτε την εξουσία σας για να περάσει η πολιτική της κυβέρνησης
με την οποία είστε σε αγαστή συνεργασία. Για να περάσει η πολιτική ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΕΕ, ΔΝΤ που δημιουργεί μεγάλες εταιρείες και πετάει στο δρόμο της ανεργίας εκατοντάδες αυτοαπασχολούμενους.

Οταν όμως πρόκειται για απολύσεις εργαζομένων, για μειώσεις μισθών, για δολοφονίες εργατών, όπως του συναδέλφου μας από το εργοστάσιο στην Κομοτηνή που κάηκε ζωντανός και κατέληξε προχτές, από την ασυδοσία της εργοδοσίας, την πολιτική της κυβέρνησης, τότε η πλειοψηφία σας ή τηρεί «σιγήν ιχθύος» ή αθωώνει τον εργοδότη, τον «φτωχό βιομήχανο».
Υπερασπίζεστε με πάθος την τάξη των εκμεταλλευτών, γιατί αποτελείτε μέρος του μηχανισμού τους.

Το ΠΑΜΕ θέτει μερικά από τα δεκάδες ερωτήματα δημόσια προς όλους σας
-Μήπως έχετε ακούσει για τους εργαζόμενους που κάθε μέρα δολοφονούνται στα εργοστάσια, στα γιαπιά, στους χώρους εργασίας από την εντατικοποίηση της δουλειάς, την έλλειψη μέτρων ασφαλείας;
-Μήπως έχετε ακούσει για τους χιλιάδες εργάτες και εργάτριες που είναι απλήρωτοι για μήνες ολόκληρους. Ενα από πάρα πολλά παραδείγματα, φρέσκο, είναι η επιχείρηση SPRIDER που μείωσε τους μισθούς των εργαζομένων κατά 17 και 20%.
-Μήπως έχετε ακούσει για χιλιάδες απολύσεις εργαζομένων στις επιχειρήσεις;

Ακόμα δίνουμε μια απάντηση προς τον Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης.
-Τα διαφυγόντα κέρδη του Δημοσίου δεν βρίσκονται στο άνοιγμα των διοδίων από τα αγωνιζόμενα λαϊκά στρώματα. -Να τα αναζητήσει ο Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης στα δισ. που βρίσκονται στις ελβετικές τράπεζες, στις off-shore εταιρείες, στην εισφοροδιαφυγή, στα δισ. των μεγαλοκατασκευαστών που τσεπώνουν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ και ληστεύουν τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα.
-Για να υπάρχει έστω και ένας εισαγγελέας ή δικαστής που θα βάλει πάνω από το συμφέρον των μονοπωλίων το εργατικό συμφέρον, την ανθρώπινη ζωή, πρέπει αποφασιστικά να δυναμώσει το ταξικό εργατικό κίνημα, το ΠΑΜΕ.
Να δυναμώσει η αλληλεγγύη.
Η λαϊκή συμμαχία των εργατών με τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τη νεολαία, τις γυναίκες.

Το ΠΑΜΕ τονίζει ότι ο λαός πρέπει και μπορεί με τους αγώνες του να «καθίσει» στο «σκαμνί του κατηγορουμένου» την πολιτική η οποία συνθλίβει δικαιώματα, την ίδια τη ζωή της εργατικής τάξης.
Η δραματική επιδείνωση των συνθηκών ζωής και εργασίας, στην οποία οδηγεί η πολιτική ΔΝΤ – ΕΕ – ΠΑΣΟΚ – ΝΔ χιλιάδες λαού, επιβεβαιώνει ότι αυτή η πολιτική είναι και το μεγαλύτερο έγκλημα που πρέπει να «δικαστεί» και «καταδικαστεί» από το λαό με τους αγώνες του».

Από Indymedia

Μαρτυρίες από την επέλαση των βαρβάρων στο Σύνταγμα

` Η Χούντα ΠΑΣΟΚ και των Τραπεζιτών σε επέλαση. ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ από BLACKBATMARX 10:27πμ, Σάββατο 30 Ιουλίου 2011

ην στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο συνεχίζει να επικρατεί μια συνωμοσία σιωπής για το τρομερό έγκλημα της εξουσίας που γίνεται ακόμη στο Σύνταγμα. Η κατάληψη λεηλατήθηκε από τις δυνάμεις καταστολής.Δεν σεβάστηκαν ούτε το ιατρείο του συντάγματος, ούτε τίποτα.Τα έλιωσαν και τα ισοπέδωσαν ΟΛΑ. Ένας εφιάλτης που ζητά την κάθαρση του… Περισσότερα BINTEO Τώρα που θέλουν να κρύψουν τι έγκλημα έκαναν στο Σύνταγμα, είναι εξαιρετικά πολύτιμο να βγουν όσο γίνεται περισσότερες άμεσες μαρτυρίες από αγωνιστές που έζησαν τον εφιάλτη της 30 Ιούλη.Το κείμενο αυτό είναι μια τέτοια μαρτυρία ζυμωμένη με το κοινό βίωμα με άλλους (περισσότερα…)

..’οσο υπάρχουν τέτοιοι δάσκαλοι!

`

υτά τα λόγια απευθύνθηκαν

στους μαθητές,

στο 2ο ΕΠΑΛ Αχαρνών,

για την επέτειο της 25ης Μαρτίου

`

«Σκέφτηκα να σου μιλήσω για τον Καραϊσκάκη, αλλά το μυαλό σου θα πάει στο γήπεδο.

`

   Σκέφτηκα να σου μιλήσω για το 21, αλλά ο νους σου θα πάει στην Ορίτζιναλ.

`

  Συλλογίστηκα πολύ, για να καταλήξω αν αξίζει να σε ταλαιπωρήσω για κάτι τόσο

`

                              μακρινό, τόσο ξένο.

`

            Δύο αιώνες πίσω κάποια γεγονότα … τι να λένε σε σένα;  Σε εσένα που βιάζεσαι να φύγεις, να πας για

`

τσιγάρο, για καφέ ή για κάτι άλλο.

`

                        Θα σου μιλήσω λοιπόν προσωπικά.

`

γώ ο δάσκαλος που δούλεψα ένα χρόνο σε αυτό το σχολείο

και σε δεκαπέντε μέρες φεύγω για αλλού,

`

        σε εσένα που είσαι εδώ ένα, δύο, τρία ή και περισσότερα χρόνια,

`

           θα σου μιλήσω σταράτα για να σου εκφράσω δυο σκέψεις μου.

`

     Οι μαθητές που συνάντησα μέσα στις τάξεις, οι μαθητές που δίδαξα φέτος στην συντριπτική τους

`

πλειονότητα με σεβάστηκαν, αν και δεν ανταποκρίθηκαν στις

`

                           απαιτήσεις του μαθήματος.

`

  Πολλοί όμως από τους υπόλοιπους μαθητές δε με σεβάστηκαν, με προσέβαλαν κατ’

`

                                   επανάληψη.

`

      με έργα, με λόγια, με ύβρεις, δείχνοντας ένα χαρακτήρα και ένα ήθος

`

              που με σόκαρε, που με έβαλε σε μελαγχολικές σκέψεις.

`

    Αυτό το φαινόμενο αποδεικνύει πως κάτι σάπιο υπάρχει σε αυτό το σχολείο, πως εκτός του γνωστικού

`

ελλείμματος, το συγκεκριμένο σχολείο χωλαίνει δραματικά,  και στο ηθικοπλαστικό του έργο, στη

`

διαμόρφωση δηλαδή των μαθητικών ψυχών και

`

                                   πνευμάτων.

`

                      Και η ευθύνη για αυτήν την αποτυχία

`

                      είναι ευθύνη αποκλειστικά δική μας,

`

                      των δασκάλων σας και των γονιών σας.

`

                     Δεν έχουμε κατορθώσει να σας δείξουμε

`

              πως χωρίς αρχές η ζωή σας αύριο θα είναι μια κόλαση,

`

           πως χωρίς όνειρα και στόχους θα χρειαστείτε υποκατάστατα,

`

         θα καταφύγετε πιθανόν σε επιλογές που θα σας ξεφτιλίσουν, και

`

                   θα σας κάνουν να σιχαίνεστε τον εαυτό σας,

`

                   θα σας γεμίσουν τη ζωή πλήξη και κούραση,

`

                            θα σας γεράσουν πρόωρα.

`

 ν όμως θέλετε μια συμβουλή από ένα δάσκαλο,

`

σκεφτείτε το παράδειγμα του Μακρυγιάννη,

`

        που έφτασε αγράμματος μέχρι τα πενήντα σχεδόν,

`

για να καταλάβει τότε πως η μόρφωση,

`

       η καλλιέργεια ήταν το όπλο που έλειπε από την προσωπική του θήκη.

`

Και κάθισε με πολλή δυσκολία και χωρίς δάσκαλο και έμαθε πέντε κολλυβογράμματα,

`

    για να μας πει την ιστορία του βίου του, το παραμύθι

`

                               της επανάστασης των υπόδουλων Ρωμιών.

`

              Αυτό το παράδειγμα είναι για σένα το πιο κατάλληλο,

`

        και μπορείς τριάντα χρόνια νωρίτερα από το στρατηγό Μακρυγιάννη

`

                  να ακολουθήσεις το δρόμο που εκείνος έδειξε,

`

              το μονοπάτι της καλλιέργειας, το δρόμο της παιδείας,

`

                    τη λεωφόρο της προσωπικής σου προκοπής.

`

  Δεν είστε σε τίποτε λιγότερο ικανοί από τον μπάσταρδο γιο της καλογριάς, τον

`

                          Αρβανίτη Γιώργη Καραϊσκάκη.

`

Ήταν κι αυτός αθυρόστομος σαν κι εσάς, αλλά είχε αυτό που από τα αλβανικά μάθαμε

`

                     σαν μπέσα, ήταν πάνω απ’ όλα μπεσαλής.

`

                        Αυτό θα ‘θελα να έχετε κι εσείς.

`

                          Υπευθυνότητα, μπέσα, τσίπα.

`

                        Να αναλαμβάνετε τις ευθύνες σας,

`

                         να απεχθάνεστε την υποκρισία,

`

                           να σιχαίνεστε το συμφέρον,

`

                              να μισείτε το ψέμα.

`

                              και την ευθυνοφοβία.

`

           αγάπη για τον τόπο του, η λατρεία για την πατρίδα του

`

   ήταν αυτό που χαρακτήριζε τη ζωή του Νικήτα Σταματελόπουλου, του Νικηταρά.

`

Αγωνίστηκε στη διάρκεια της επανάστασης, συνέβαλε στην απελευθέρωση

`

της  πατρίδας     του

`

      κι έπειτα φυλακίστηκε, για να χαθεί σ’ ένα στενοσόκακο του Πειραιά,

`

          σχεδόν τυφλωμένος, πάμπτωχος και εγκαταλειμμένος από όλους.

`

                   Δε ζήτησε τίποτε από την ελεύθερη Ελλάδα.

`

Κι όταν οι γύρω του τον παρακινούσαν να απαιτήσει από την

`

κυβέρνηση μια πλούσια  σύνταξη,

`

   απαντούσε πως η πατρίδα τον αμείβει πολύ καλά, λέγοντας ψέματα, για να μην

`

                           προσβάλει την πατρίδα του.

`

             Είναι δύσκολο, το κατανοώ, το παράδειγμα του Νικηταρά.

`

             Αλλά νομίζω πως κι εσείς είστε ικανοί για τα δύσκολα,

`

              μπορείτε να ακολουθήσετε το δρόμο της αξιοπρέπειας,

`

                  να προσπαθήσετε τίμια και με αγωνιστικότητα

`

                  για εσάς και για το μέλλον της οικογένειας,

`

                              που αύριο θα κάνετε.

`

Ξέρω, καταλαβαίνω, αντιλαμβάνομαι πως σας προτείνω μια

`

διαδρομή ζωής δύσκολη και  απαιτητική,

                          `    

                   όταν δίπλα σας κυριαρχεί ο εύκολος δρόμος

`

                                  των γονιών,

`

                                 των δασκάλων,

`

    των πολιτικών,

της εποχής στην οποία μεγαλώνετε.

μως κάθε εποχή ελπίζει στους νέους της,

 περιμένει από αυτούς να σηκώσουν ψηλά

`

      και με επιτυχία

  τη σημαία του αγώνα,

  και να οδηγήσουν την πατρίδα τους,

  τον τόπο τους

  σε καλύτερες μέρες,

σε πιο φωτεινές σελίδες.

Κι όταν βλέπω την εποχή μας να μαραζώνει,

 χωμένη στην αλλοτρίωση,

να ξεψυχά από την τηλεοπτική ανία,

  να μουχλιάζει από το κυνήγι της ευκολίας,

Μόνο σε εσάς ελπίζω.

   Στην ειλικρινή σας διάθεση να αγωνιστείτε,

  να αντισταθείτε,

`

     να πολεμήσετε,

  να νικήσετε.

Μη μας απογοητεύσετε.

by elsa Από σχολιαστές χωρίς σύνορα

 Η συγκλονιστική επιστολή του πατέρα της Κωνσταντίνας Καρακατσάνη, στην Ελευθεροτυπία:

 «Μεταξύ στρατοδικείου και Ιεράς Εξέτασης»

«Τώρα η Ελλάδα μπορεί να κοιμάται ήσυχη. Η δικαιοσύνη του ΠΑΣΟΚ καταδίκασε σε κάθειρξη 11 χρόνων τη 18χρονη τότε Κωνσταντίνα χωρίς καμία απόδειξη, κανένα στοιχείο εξακριβωμένο, ούτε καν με βάση την ηλικία της. Μπορεί να είναι η μοναδική πολιτική κρατούμενη κάτω των 20 στον κόσμο. Αν υπάρχει άλλη, θα είναι σε κάποια χώρα της Μπανανίας».

Ετσι ξεκινά την καταγγελτική επιστολή του, προς την «Ε», ο Νίκος Καρακατσάνης, πατέρας της 20χρονης Κωνσταντίνας.

Και συνεχίζει:

«Την καταδίκασαν σε μία δίκη μεταξύ στρατοδικείου και Ιεράς Εξέτασης, χωρίς να ληφθούν υπ’ όψιν ούτε τα πρακτικά, ούτε οι μάρτυρες, ούτε όλα τα στοιχεία που φώναζαν για την αθωότητά της. Το αδίκημα: δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις, να μην πηγαίνει Εξάρχεια, να μην διεκδικεί, να μην έχει πολιτική άποψη, να σκύψει το κεφάλι και να παρακαλέσει για επιείκεια. Η ποινή έπρεπε να είναι εξουθενωτική.

«Ποιον τρομοκράτησε;»

Εγώ όμως προκαλώ όλη την έδρα, όλη την Ελλάδα, ιδιαίτερα τον Αρσένη και την Κατσέλη, να μου αποδείξουν τι έκανε το παιδί μου, ποιον έβλαψε, ποιον τρομοκράτησε.

Την κατηγορούν ότι στα 17 ήταν τρομοκράτης και δεν ντρέπονται. Τρομοκράτες είναι αυτοί και οι υποτελείς τους που έχουν φέρει τον Ελληνα σε απόγνωση και κυκλοφορούν ελεύθεροι. Ολες οι ληστρικές συμμορίες των πολιτικών που ξεφτίλισαν το έθνος και φυλάκισαν το παιδί μου απλά επειδή έχει το ανάστημα να σταθεί απέναντί τους.

»Δεν γινόταν τίποτα όμως. Η απόφαση είχε βγει. Το κόμμα πρέπει να δείξει ότι έχει πατάξει την τρομοκρατία. Οι καρέκλες πρέπει να σωθούν. Μιλάω βέβαια για το κόμμα του Γιωργάκη και Σία.

Για το κόμμα αυτό, που καμία σχέση δεν έχει (περισσότερα…)

Των Ιπποκράτη Κωστή και Νίκου Ξηρουδάκη

από αριστερό blog 25/07/2011

Να συνδεθεί η πλατιά λαϊκή δυσαρέσκεια με μαζικούς όρους με την σύγκρουση με βασικούς πυλώνες του καπιταλιστικού συστήματος, όπως είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση.

ημαντική και κρίσιμη, ιδιαίτερα μετά τις τελευταίες εξελίξεις, είναι κατά τη γνώμη μας η πρωτοβουλία που αναλαμβάνουν αγωνιστές της αριστεράς κατά της ΕΕ και του ευρώ, υπερβαίνοντας τις μεταξύ τους επιμέρους διαφορές.

 Η διαπίστωση:

Η πολιτική ανάδειξη του ρόλου της ΕΕ στη διαχρονική καταστροφή των εργασιακών σχέσεων και των κοινωνικών πολιτικών στην Ελλάδα, αλλά και στην τωρινή εξέλιξη της κρίσης και της χρεοκοπίας, άργησε επικίνδυνα.

Οι πρόσφατες αποφάσεις της ΕΕ έχουν στόχο την κινεζοποίηση της εργασίας στην χώρα μας, αλλά και ευρύτερα σε ολόκληρη την Ευρώπη. Προστατεύουν δήθεν τις καταθέσεις, κλείνοντας το μάτι στα μικρομεσαία στρώματα. Εξασφαλίζουν δήθεν τηβιωσιμότητα του δημόσιου χρέους, ενώ στην ουσία διαιωνίζουν την κλοπή από τον κόσμο της εργασίας.

Συνθλίβουν το μοναδικό παράγοντα που παράγει αξία για την κοινωνία, που είναι βέβαια η εργασία.

Το τρίμηνο βασανιστήριο της σταγόνας, η απόλυτη άλωση του δημόσιου αλλά και του ιδιωτικού τομέα, δημιουργούν εκρηκτικό κοινωνικό μίγμα και αυτό θα φανεί στο αμέσως επόμενο διάστημα.

 Το πρόβλημα:

Η αριστερά ψελλίζει και στέκεται αμήχανη. Υποτάσσεται στην κινδυνολογία για καταστροφή με την έξοδο από το ευρώ (Παπαρήγα), παρουσιάζει την ΕΕ σαν «σωτηρία έναντι του ΔΝΤ» (Τσίπρας).

Με μια φωνή ζητούν εκλογές, προσφέροντας κρίσιμο χρόνο στο αστικό μπλοκ που θα χρησιμοποιηθεί για την εξαθλίωση της κοινωνίας και την κάμψη των λαϊκών αντιστάσεων. Ο χρόνος στην σημερινή συγκυρία είναι κρίσιμος παράγοντας.

Η καθ’ ημάς κοινοβουλευτική αριστερά υποτάσσεται στην εκλογολογία-σωσίβιο και όπλο ενσωμάτωσης του συστήματος. Δεν τολμάει να εναντιωθεί στους υπερεθνικούς επιθετικούς καπιταλιστικούς σχηματισμούς, πόσο μάλλον να αμφισβητήσει και τις δομές του εγχώριου καπιταλιστικού σχηματισμού.

Μπορεί η αριστερά να προτείνει «επίλυση της κρίσης» εντός του συστήματος χωρίς αντικαπιταλιστική ανατροπή;

Μπορεί να υπάρξει πραγματικά λύση για τα λαϊκά συμφέροντα με ενεργούς τους μηχανισμούς της ΕΕ, τους μηχανισμούς καταλήστευσης της εργασίας σε εθνικό και διεθνικό επίπεδο;

Μπορεί η αριστερά σήμερα να μη θέτει ζήτημα αποδέσμευσης από ΕΕ (περισσότερα…)