(Του Χρήστου Λάσκου)
UNFOLLOW Ιούλης 2014
(Απορία F.P.): Εκτός των άλλων και από την πολύ σωστή επισήμανση του Χ.Λ. στην αντιμετώπιση της κεντροαριστεράς, με τα ορφανά του Γιωργάκη και τους φανατικούς της συνιστώσας της «ευθύνης», που συμφωνούμε,
γιατί τόση σιωπή σε κεφαλαιώδη ριζοσπαστικά ζητήματα, που αν θυμώμαστε, ειπώθηκαν πριν 2 χρόνια και εκτόξευσαν τον ΣΥΡΙΖΑ στο 27%;
Όπως π.χ. το οιωνεί καθεστώς έκτακτης ανάγκης που μας πνίγει, η διαγραφή του χρέους, η κατάργηση (με ένα νόμο) των μνημονίων, η θηλειά της Ευρωπαικής Ένωσης και του Ευρώ που σφίγγει στο λαιμό μας, το ΝΑΤΟ, η παραπομπή και τιμωρία των υπαίτιων της κρίσης και των σκανδάλων, οι τράπεζες (και ο δημόσιος τραπεζικός πυλώνας) που κατάπιαν 100δες δις € για να τις νέμονται οι λαμογιο-ιδιοκτήτες τους, η αποκατάσταση μισθών και συντάξεων (που σήμερα δέχθηκαν ΝΕΟ πλήγμα), σε επίπεδα αξιοπρέπειας και όχι εξαθλίωσης, η ανθρωπιστική καταστροφή με την κατάργηση κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους και εργατικών δικαιωμάτων κ.οκ. Μόνο η έλλειψη χώρου ευθύνεται;
`
ενδυνάμωση της Αριστεράς σε συνθήκες κρίσης δεν είναι καθόλου αυτονόητο. Συνεπώς όσο κι αν δεν αρέσει σε τµήµατα της υπόλοιπης Αριστεράς να το ακούνε, ο ΣΥΡΙΖΑ κάτι έκανε καλά στο χρόνια της τροµερής κρίσης στην Ελλάδα. Κι αυτά τα καλά που έκανε ήταν αριστερά πράγµατα. Έτσι πρέπει να συνεχίσει.
Ο ΣΥΡΙΖΑ απέδειξε πως δεν αποτελεί πολιτικό διάττοντα, πως έχει σταθεροποιήσει την επιρροή του σε µεγάλο κοµµάτι του εκλογικού σώµατος και, κυρίως, κατάφερε, ακόµα µια φορά µετά τις εκλογές του ’12, να είναι ο κατεξοχήν πολιτικός φορέας των ανέργων, της παραδοσιακής εργατικής τάξης, των µισθωτών κατηγοριών γενικότερα, των νέων χωρίς µέλλον. Με µεγάλη επιρροή στις αστικές περιοχές, ιδίως στις λαϊκές συνοικίες, δείχνει να παρέχει τα εχέγγυα ότι µπορεί να γίνει άξονας µιας µεγάλης κοινωνικής συµµαχίας που θα κάνει εφικτή την πολιτική ανατροπή.
(περισσότερα…)